martes, 20 de abril de 2010

Con "xe" de "equis"

Arredor de min saen círculos ambiguos,
prometinme ser perfecto e atopeime cun muro
de lama.
O que non sabía era como funcionaba
a complexa maquinaria,
argallando,
roendo,
até que me deixaches sen forzas,
e xa non puiden apodrecer na miña espiral
autodestructivamente alleo, limiar da miña
fiestra, rexeitar a mazá converteuse nun erro.
Debuxo círculos no chan
e por máis que intento cadralos non me atopo
mais que coa impertérrita razón de ser
do noso senso postrado sobre unha cama,
paralítico.




Alrededor de mí salen círculos ambiguos
prometí ser perfecto y me encontré con un muro
de barro,
lo que no sabía era como funcionaba,
la compleja maquinaria,
confabulando,
royendo,
hasta que me dejaste sin fuerzas,
y ya no pude pudrirme en mi espiral,
autodestructivamente ajeno, umbral de mi
ventana, rechazar la manzana se convirtió en un error.
Dibujo círculos en el suelo
y por más que intento cuadrarlos, no me encuentro
más que con la impertérrita razón de ser,
de nuestro sentido postrado en una cama,
paralítico.



Fabián Barreiro

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...