Tranquila muller

Tranquila muller. Non cumpras coidado por un cravo ferroso. Non te amoles por un refugallo oxidado e torto. Non te ofusques, que cravos haiche moitos: grandes, pequenos, gordos e fracos, longos e curtos, largos ou finos, e, malia que non des creto, até de aceiro inoxidábel. E ademáis, atópanse por calquer recuncho. Mentres non cho craves no pé ao camiñares, ou cho craven no corazón, todo ha de estar ben.

Rosalía estaba triste cando elaborou o seu poemiña eterno. Non caduca, porque non hai tema máis universal que o amor, e o desengano que conleva. Así e todo, so has de agardar miña parrula. Só tes que esperar. E até entón, podes, por exemplo... ¡bailar!

* Por certo, bo nadal