Copenhague

Deixarse levar soa ben. O círculo non cadra. O cadrado circula por Copenhague. As gaivotas no porto, mariñeiros en Capri. Peixes veñen de lonxe, surcando o océano. De onde verrán?. Foise, non sabía estar. O ciclo de conferencias era o medo a chegar, e non teño valor para marchar. E a corrente levábame, mais non me amosaba o camiño. O medo ao fracaso, fai que chova, que chova dentro de min, que as raiolas de sol non veñan, e fuxan. Un intre con Coca-cola, trazará a fronteira entre sempre e endexamais. Agora ou xamais. Sí, o de deixarse levar soa ben. É coma un xogo de azar, non sabes onde has terminar, ou comezar...

Basado e dedicado a Vetusta Morla