lunes, 15 de junio de 2009
The secret life of the songs
Bota unha ollada ao meu corpo. Mira as miñas mans. Hay tantas cousas que non entendo, aforra a túa cara chea de promesas rumoreadas coma oracións: non as necesito.
Fun tratada tan mal, e durante tanto tempo, que rematei por volverme intocábel. Ao desprezo gústalle o silencio, que avanza na escuridade arrodeado de aros.
Fun tratada tan mal, e durante tanto tempo, que rematei por volverme intocábel. Son coma unha flor que morre paseniñamente por culpa de xeada, son coma o doce tornando a amargo... e intocábel.
- He pensado que tu y yo... Podríamos... Ir a algún sitio... Juntos... Uno de estos días. Hoy. Ahora mismo. Ven conmigo Hannah.
- No yo... Creo que no va a ser posible.
- ¿Por qué no?
- Porque si decidiéramos irnos a algún lugar juntos... Me da miedo que un día, hoy no, quizás mañana tampoco, pero un día, de repente... Puede que empiece a llorar y a llorar y llore tanto que nada ni nadie pueda pararme, y que las lágrimas llenen la habitación, y que me falte el aire, y que te arrastre conmigo, y que nos ahogemos los dos.
- Aprenderé a nadar Hannah, te lo juro. Aprenderé a nadar.
sábado, 13 de junio de 2009
As tu déjà aimé?
¿Algunha vez tiveches amado
pola beleza do xesto?
¿Algunha vez tiveches mordido
a mazá con tódolos teus dentes?
¿Polo sabor da froita,
a súa dozura e o seu gusto, perdécheste ás veces?
Sí, eu tiven amado,
pola beleza do xesto,
mais a mazá estaba ben dura
e danei os dentes.
Esas paixóns inmaduras,
eses amores indixestos,
tivéronme amolado.
Mais, os amores duradeiros,
deixan esgotados aos amantes;
os seus bicos, demasiado maduros,
empobrecen as nosas linguas.
Os amores pasaxeiros
posúen tales febres inútiles;
os seus bicos, demasiado inmaduros,
amolan os nosos beizos.
Porque, ao querermos amar
pola beleza do xesto,
o verme da mazá,
escorrega entre os nosos dentes,
aliméntase do noso corazón,
do noso cerebro e do resto,
baleirándonos paseniñamente.
Mais cando ousamos amar,
pola pura beleza do xesto,
ese verme da mazá
que escorrega polos nosos dentes
tócanos o corazón e o cerebro
penetrando o seu perfume até o noso fondo
Os amores pasaxeiros
fan esforzos vans;
os seus aloumiños efímeros
fatigan o noso corpo.
Os amores que duran
Fan aos amantes menos belos
os seus aloumiños, o desgaste
envilecen a nosa pel.
pola beleza do xesto?
¿Algunha vez tiveches mordido
a mazá con tódolos teus dentes?
¿Polo sabor da froita,
a súa dozura e o seu gusto, perdécheste ás veces?
Sí, eu tiven amado,
pola beleza do xesto,
mais a mazá estaba ben dura
e danei os dentes.
Esas paixóns inmaduras,
eses amores indixestos,
tivéronme amolado.
Mais, os amores duradeiros,
deixan esgotados aos amantes;
os seus bicos, demasiado maduros,
empobrecen as nosas linguas.
Os amores pasaxeiros
posúen tales febres inútiles;
os seus bicos, demasiado inmaduros,
amolan os nosos beizos.
Porque, ao querermos amar
pola beleza do xesto,
o verme da mazá,
escorrega entre os nosos dentes,
aliméntase do noso corazón,
do noso cerebro e do resto,
baleirándonos paseniñamente.
Mais cando ousamos amar,
pola pura beleza do xesto,
ese verme da mazá
que escorrega polos nosos dentes
tócanos o corazón e o cerebro
penetrando o seu perfume até o noso fondo
Os amores pasaxeiros
fan esforzos vans;
os seus aloumiños efímeros
fatigan o noso corpo.
Os amores que duran
Fan aos amantes menos belos
os seus aloumiños, o desgaste
envilecen a nosa pel.
Etiquetas:
as tu dejà aimé,
galego,
letra traducida
jueves, 11 de junio de 2009
Diálogo dunha bágoa
Onde estás cando se te necesita? - Laiouse a bágoa. -E que fago aqui, escorregando pola túa face, as túas meixelas, rozando o nariz?
Recordando. Decatándose do que perdeu por non aproveitar o momento. Quizáis por iso agora que está lonxe, non lle queda ningunha esperanza de futuro.
-Síntome seca coma no inferno, e salgada como a mar de tormenta e ventada.
Agora xa é tarde. Telo pensado mellor.
-Quero seguir nos teus ollos, sentir como palpabrexas.
Imposible para a bágoa, o destino deparáballe voltar ao mar, era hora de volver a comezar. Era demasiado tarde para se lamentar.
Non fuxas.
-Por qué non podo? Por qué?
Cando sexas maior xa o entenderás bágoa.
Á bágoa corroíalle a pena. Que sentimento pode haber peor ca o amor.
E qué sentimento hai peor ca soidade.
-Cando non estaba aquí todo era diferente. O tempo no era tempo.
Tempo... O tempo é un sensentido.
Redebuxando o seu futuro, bágoa. Non te deixes convencer con aloumiños. Volve, pídocho por favor, que agora son eu quen quere terte nos meus ollos para sempre...
Bótote de menos bágoa.
jueves, 4 de junio de 2009
A miña versión galega de Killing Me Softly
Strumming my pain with his fingers,
Singing my life with his words,
Killing me softly with his song,
Killing me softly with his song,
Telling my whole life with his words,
Killing me softly with his song.
Sentín, que tiña estilo
so con escoitar a sua voz
quen e aquel que canta
aquel que me enamorou
Seus beizos dino todo
mordiscos de amorodo
Strumming my pain with his fingers,
Singing my life with his words,
Killing me softly with his song,
Killing me softly with his song,
Telling my whole life with his words,
Killing me softly with his song.
Cantando, tornaba os ollos
xa coñecia o camiñar
Que sensación máis extrana
mais non pares por favor
Seus beizos dino todo
mordiscos de amorodo
Strumming my pain with his fingers,
Singing my life with his words,
Killing me softly with his song,
Killing me softly with his song,
Telling my whole life with his words,
Killing me softly with his song.
É por iso que suavemente me matas coa túa canción, e non me importa. Adiante, killing me softly with you song! Non pares de tocar, que esta canción non remate.
Singing my life with his words,
Killing me softly with his song,
Killing me softly with his song,
Telling my whole life with his words,
Killing me softly with his song.
Sentín, que tiña estilo
so con escoitar a sua voz
quen e aquel que canta
aquel que me enamorou
Seus beizos dino todo
mordiscos de amorodo
Strumming my pain with his fingers,
Singing my life with his words,
Killing me softly with his song,
Killing me softly with his song,
Telling my whole life with his words,
Killing me softly with his song.
Cantando, tornaba os ollos
xa coñecia o camiñar
Que sensación máis extrana
mais non pares por favor
Seus beizos dino todo
mordiscos de amorodo
Strumming my pain with his fingers,
Singing my life with his words,
Killing me softly with his song,
Killing me softly with his song,
Telling my whole life with his words,
Killing me softly with his song.
É por iso que suavemente me matas coa túa canción, e non me importa. Adiante, killing me softly with you song! Non pares de tocar, que esta canción non remate.
Etiquetas:
galego,
Killing me softly,
versión
miércoles, 3 de junio de 2009
And isn't it ironic, don't you think?
O tema máis laureado, o magnum opus de Alanis Morissette, foi titulado Ironic. Irónico coma a chuvia no día da túa voda. Irónico coma o pagar nun peaxe que é de gratis. Irónico coma un bo consello, que xamais seguín. Así di Alanis. Pero como distinguir entre un bo e un mal consello?
martes, 2 de junio de 2009
Luz
-Toc Toc
-Quen é?
-Son eu!
Efectivamente, era el.
Dile a los demás que fui un cometa errante
una luz que se perdio buscando el norte
tengo la impresion que mi vida cambiará a mejor mañana
mejor mañana
mejor sin más.
-Quen é?
-Son eu!
Efectivamente, era el.
Dile a los demás que fui un cometa errante
una luz que se perdio buscando el norte
tengo la impresion que mi vida cambiará a mejor mañana
mejor mañana
mejor sin más.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)